Spannend concert Meerssens Mannenkoor samen met Rothems Harmonie!

Spannend, ja, dat was het, in meerdere opzichten op zaterdag 26 november 2022 in het Stella Maris College.

Allereerst betrof het een concert waar al twee jaar met spanning naar was uitgekeken, maar dat door Corona-perikelen telkens doorgeschoven moest worden. Rothem’s Harmonie vierde in 2020 haar Honderdjarig Jubileum en wilde dat op feestelijk-muzikale wijze vieren door een concert met medewerking van ons Meerssens Mannenkoor en van het Trompetterkorps Schutterij St..Remigius. Op 26 november 2022 was het dan toch eindelijk zo ver en vulde de aula van het Stella Maris College zich met een talrijk publiek, feestelijk roezemoezend uitkijkend naar dit lang verbeide concert.

Maar voor ons Meerssens Mannenkoor was dit nog maar een deeltje van alle spannende elementen. Niet eerder traden wij op het podium in deze aula op en de akoestische omstandigheden vormden dan ook een uitdaging. Daarbij vond uitvoering van een deel van de zangstukken plaats onder begeleiding van de opgewekt en geconcentreerd musicerende Rothem’s Harmonie en werden we daarbij gedirigeerd door diens dirigent Theo Schreurs. En dat is echt even anders dan met begeleiding van Leon Dijkstra op de piano te zingen onder de leiding van onze eigen, net benoemde dirigent, John Gerits. Om de balans tussen koor en harmonie te bevorderen zongen we bovendien de gezamenlijke nummers met microfoonversterking en dat schept ook andere uitdagingen, al was het alleen maar om niet te praten tussen die nummers, omdat het gesprokene luid en duidelijk voor het publiek hoorbaar wordt gemaakt. En dan was er nog de verlichting, die natuurlijk aan de omstandigheden was aangepast, ook op de bühne: sfeervol en zacht, maar ja, anders dan de Wiener Sängerknaben zingen wij ons repertoire overwegend niet uit het hoofd maar van partituur, en dan is het natuurlijk wel prettig als je die ook kunt lezen. Maar gelukkig, dankzij een overtuigende interactie tussen onze dirigent en de technische staf werd ook die hobbel relatief geslaagd genomen.

Onze dirigent had voor ons optreden een ruime keuze gemaakt uit ons vertrouwde repertoire, maar natuurlijk, zoals het een vakman betaamt, had hij bij de voorafgaande repetities op diverse nummers zijn persoonlijke muzikale toets aangebracht en dat betekent natuurlijk dubbel geconcentreerd zingen.

Na een opgewekt openingsoptreden van Trompetterkorps Schutterij St.Remigius en een feestelijke instrumentale opening door de jubilerende Harmonie was het onze beurt. En voor die ouverture had dirigent John Gerits een paar vurige composities uitgekozen: het “Jägerchor” van Karl Maria von Weber en het “Chor der Schmiedegesellen” van Albert Lortzing. En na die spetterende opening was de basis gelegd voor ons eerste gezamenlijke optreden met Rothem’s Harmonie, onder leiding van diens dirigent, in het vertrouwde “You’il never walk alone”. En alleen lopen deden we dan ook niet! Alsof we nooit anders gedaan hadden liepen we eendrachtig met de Harmonie richting de pauze.

In die – geanimeerde – pauze werd nog eens de gelegenheid te baat genomen te sleutelen aan verlichtings- en geluidapplicaties, zodat we na die pauze met scherper zicht en heldere blik het spits konden afbijten met een zestal composities, te weten: “’t Veldboeket”, “Gabi, Gabi”, “Railroad”, “Ramona”, “Brothers, Sing On” en “Geul ich wil dich huère”, waarbij met name het eerste en het laatste nummer duidelijk een gevoelige snaar raakte bij het publiek en we ons bij een volgende keer met Ramona nog wat zullen moeten revancheren.

Hierna was het weer de beurt aan Rothem’s Harmonie voor de geïnspireerde en geconcentreerde vertolking van een drietal instrumentale werken. Nadat de laatste klanken van de compositie “Von Freund zu Freund” geklonken hadden voelden wij ons uitgenodigd voor een afrondende gezamenlijke vertolking van het vertrouwde “Mien Limburgs land” van de Schintaler en de uitvoering daarvan schiep de ambiance en het muzikale zelfvertrouwen voor de feestelijke gezamenlijke afsluiting, samen ook met het Trompetterskorps Schutterij St.Remigius én het zanglustige publiek, met 2 coupletten van het “Limburgs Volkslied” en de “Limburgse Jagersmars”. Bij dat laatste nummer zwaaiden we, aangemoedigd door ons lid en oud-Regimentscommandant der Limburgse Jagers, Nico Vroom, opgewekt met de traditionele witte zakdoekjes, niet bedoeld als een teken van overgave maar als dank en muzikaal Auf Wiedersehn naar het talrijke publiek dat met zijn hartelijke en langdurige applaus een herhaling van het laatste nummer afdwong.

Rest me nog te vermelden dat het programma op enthousiast-jeugdige wijze werd gepresenteerd en aan elkaar gepraat door een kleindochter van ons oud-lid, tevens erelid, Jan Cabo, en dat aan het slot, naast de gebruikelijke feestelijke boeketten voor de diverse hoofdrolspelers, er ook huldigingswoorden en -gestes voor de jubilaris waren van de zijde van burgemeester Clermonts-Aretz.

Waarna het nog lang gezellig en geanimeerd toeging bij de welverzorgde nazit.